โดย พุทธฆราวาส
เกริ่นนำ ตั้งแต่ศตวรรรษที่ 19 เป็นต้นมานั้น พุทธศาสนาและหมู่มวลประชาชาติพุทธ ต้องเผชิญหน้ากับวิกฤติการณ์ทั้งภายนอกและภายใน ภายนอกนั้นคือ การแผ่ขยายตัวของลัทธิเจ้าจักรวรรดินิยมตะวันตกทั้ง อังกฤษและฝรั่งเศษรวมไปถึงอีกหลายชาติ ซึ้งถูกบงการและสนับสนุนอย่างแข็งขันจากพวกพ่อค้า นายทุน ซึ้งได้ร่วมลงขันสนับสนุนให้ประเทศตะวันตกต่างๆเหล่านี้นั้น ส่งเรือปืน และ กองกำลังติดอาวุธ เข้าไปปล้นชิงเอาทรัพยากรและยึดครองดินแดนต่างๆให้เข้ามาอยู่ในระบบการค้าเสรีและตลาดทรัพสินทร์โลก ซึ้งพวกนายทุนหยิบเลือกจะใช้สอยเมื่อไหร่ก็ได้ และ ภัยที่เกิดจากภายในตัวของประชาชาติพุทธเอง ทั้งความเสื่อมจากการละเลยปฏิบัติต่อหลักธรรมอย่างเคร่งครัดของชาวพุทธ เทคโนโลยีที่ล้าหลัง การปฏิวัตและมีอำนาจขึ้นมาของกลุ่มชนชั้นนายทุนสมัยใหม่ในสังคมของชาวพุทธเองที่เกิดผลพวงระบบการค้าโลกที่ชาวตะวันตกได้นำเอามายัดเยียดให้ ซึ้งคนเหล่านี้นั้นได้กระทำการกดขี่ขูดรีดต่อชาวพุทธเช่นเดียวกันกับนายทุนของพวกจักรวรรดินิยมตะวันตกไม่มีผิดเพี้ยน ไม่ใช้แค่นั้นเราชาวพุทธต้องเผชิญกับวิกฤติการณ์ทางอุดมการณ์อีกด้วยซึ้ง วิกฤติ นี้ไม่ได้เกิดจากการที่คำสอนของพุทธศาสนานั้นเสื่อมลงหรือไม่สามารถต่อสู้กับแนวคิดปรัชญาทั้งหลายของโลกตะวันตก ทั้ง ประชาธิปไตย ชาตินิยม ฟาสซิสต์ เผด็จการ หรือ สังคมนิยม ในโลกตะวันตกไม่ได้ แต่เกิดจากการที่ ชาวพุทธ นั้นได้ผินหลังให้กับหลักคำสอนและละเลยหน้าที่ในการปฏิบัติตนในฐานะชาวพุทธนั้นเอง
ถึงแม้ชาวพุทธจะต่อสู้จนได้รับเอกราช แต่ เอกราช ที่เราต่อสู้มานั้น ต่างล้วนมีพื้นฐานอยู่บนเรื่องของชาติตระกูล วรรณะ เผ่าพันธุ์ ซึ้งเป็นสิ่งที่พระพุทธเจ้าพยายามจะยกเลิกความคิดเหล่านี้มาโดยตลอด เพราะเป็นการลดทอนคุณค่าความเป็นมนุษย์ในทัศนะของพระพุทธศาสนา และพระองค์มุ่งสร้าง ชาติที่ตั้งอยู่บนหลักธรรม ซึ้งไม่ถูกกะเกณฑ์ ด้วยความแตกต่างทาง สีผิว ภาษา หรือเผ่าพันธุ์ แต่ถูกกะเกณฑ์ในฐานะของการปฏิบัติตนให้ตั้งอยู่บนหลักธรรมของชาวพุทธ ไม่ใช้แค่นั้นถึงแม้ชาวพุทธจะต่อสู้จนได้รับเอกราชก็จริงแต่ก็ไม่ใช้เอกราชที่สมบรูณ์แบบหากเป็นเอกราชที่ถูกกำหนดกะเกณฑ์ ด้วยระบบโลกแบบตะวันตก และ ความคิดแบบตะวันตก เราต้องตกเป็นอาณานิคมทางภูมิปัญญาต้องคอยเรียนรู้ ทฤษฎี แนวคิด ทางปรัชญาของตะวันตก และไม่คิดจะสร้างแนวคิด และ ทฤษฎีที่จะใช้อธิบายระบบโลกภายใต้ทัศนะของชาวพุทธขึ้นมา โรงเรียน และ มหาลัย กลายเป็นดินแดนอาณานิคมยุคใหม่ ที่นักเรียน นักศึกษา จะต้องเรียนรู้และมองผ่านความคิด ทฤษฎีต่างๆในสายตาของชาวตะวันตกทั้งหมดเท่านั้น กลายเป็นเพียงพื้นที่ผลิตบุคคลที่จะมาปกครองประเทศในรูปแบบตะวันตกภายใต้คราบของกลุ่มชนเราเพียงเท่านั้น และเจ้านายของเราเหล่านี้ๆเองที่ได้ทำการ สลายอัตลักษ์ของความเป็นชาวพุทธ และ สลายขบวนการเคลื่อนไหวเพื่อฟื้นฟูพุทธศาสนาของชาวพุทธ ทั้งหลาย ทั้งใน ไทย ลาว กัมพูชา พม่า ศรีลังกา เวียดนาม จีน เกาหลี ทิเบต และ ญี่ปุ่น โดยใช้ทั้งไม้อ่อนและกำปั้นเหล็กเข้าบดขยี้ขบวนการชาวพุทธ
เราเห็นตัวอย่างในประวัติศาสตร์มากมายว่า ชนชั้นปกครองสมัยใหม่ของชาวพุทธเรานั้น เป็นพวกหน้าซื้อใจคด และเป็นผู้ปล้นชิงอิสรภาพของชาวพุทธ และพยายามทำลายพุทธศาสนาและการเคลื่อนไหวเพื่อพุทธศาสนามาโดยตลอด เพราะฉะนั้นการต่อสู้กับคนเหล่านี้ จะเป็นอะไรไปได้นอกจากการ ต่อต้านของประชาชนชาวพุทธที่มีใจรักความเป็นธรรมและพุทธศาสนาทุกภาคส่วน ทั้งในการต่อสู้แบบสันติหากกระทำได้ หรือ การต่อสู้โดยการใช้กำลังอาวุธ เพื่อโค้นล้มระบอบการปกครองของเจ้าอาณานิคมยุคใหม่เหล่านี้ และ สถาปนา ระบอบจักรพรรดิราช ขึ้นมาสร้างสรรค์สังคมของพวกเราเองเสียใหม่ ให้เดินไปตามครรลองของหลักธรรมในพุทธศาสนาอีกครั้ง
เราขอเรียกร้องต่อชาวพุทธและนักเคลื่อนไหวเพื่อพุทธศาสนาทั้งหลายว่าการต่อสู้นั้นจะกระทำเพื่อระบอบการปกครองแบบใดแบบหนึ่งนอกพุทธศาสนาไม่ได้ จะต้องยึดมั่น ถือมั่น ในหลักการของพุทธศาสนา และ ระบอบจักรพรรดิราช เท่านั้น เพื่อสถาปนาประชาชาตินี้ให้กลับมารุ่งเรืองอีกครั้ง